-
1 σπαργάω
σπαργάω, wie ὀργάω, poet. auch σπαργέω, schwellen, strotzen, voll sein; μαζὸς σπαργῶν, Eur. Bacch. 700; τῷ κυοῠντί τι καὶ ἤδη σπαργῶντι, Plat. Conv. 206 d, u. öfter; κύων νέον σπαργεῠσα γάλακτι, Qu. Sm. 14, 283; bes. von üppiger Fülle und Fruchtbarkeit der Erde. – Uebertr., voll Begierde und Wollust, geil, auch ausgelassen, muthwillig sein, von jeder Leidenschaft, die sich nicht mehr in ihren Schranken halten kann; Sp., wie Plut.: σπαργῶν καὶ μεϑύων de mul. virfut. p. 281; σπαργᾷ περὶ τῆς ἀδικίας de genio Socrat. 15; τὴν ὀλιγαρχίαν ὁρῶντες σπαργῶσαν καὶ ϑυμουμένην Lyc. 7; δι' ὀργὴν σπαργῶντα μᾶλλον ἢ πρότερον ἐπὶ τὴν βασιλείαν, darnach strebend, Artax. 3. – Es scheint mit ὀργάω, wie mit σφριγάω und σφαραγέω verwandt.
-
2 σκευ-ωρέομαι
σκευ-ωρέομαι, eigtl. das Geräth, Gepäck bewachen; daher – a) nach den Geräthschaften sehen, sie durchspähen, überhaupt Etwas durchforschen; σκευωρούμενον περὶ τὰς νεοττιάς, der neugierig um ihre Nester herumgeht u. sie ausforscht, Arist. H. A. 9, 32, wie Plut. ζητοῠσα καὶ σκευωρουμένη vrbdt, de genio Socrat. 18, v. l. σκαιωρουμένη; σκευωρούμενοι δὲ καὶ καϑαίροντες τὴν χώραν, Camill. 32; auch οἰκίαν, einrichten, Caes. 51. – b) eine Sache betreiben, sich womit beschäftigen, bes. wie σκευοποιέομαι, mit Schlauheit, List, listig anstiften, ἐσκευωρημένος καὶ πεποιηκώς, Dem. 32, 9. 11, vgl. 4, 17; σκευωρούμενοι περὶ τὰ πλοῖα, 17, 20; aber ἐσκευωρημένης μισϑώσεως ist passivisch 45, 5. – Bei D. L. 2, 61 wird es »plündern« erklärt.
-
3 νήνεμος
νήνεμος, ον (νη – ἄνεμος), ohne Wind, windstill; αἰϑήρ, Il. 8, 556; πόντος ἐν μεσημβριναῖς κοίταις ἀκύμων νηνέμοις εὕδοι πεσών, Aesch. Ag. 566; αἴϑρη, Ar. Av. 778; Sp.; übh. still, ruhig, φρόνημα μὲν νηνέμου γαλάνας, Aesch. Ag. 720; νήνεμον δ' ἔστησ' ὄχλον, Eur. Hec. 531; übertr., ψυχή, Plut. de genio Socrat. 20.